Biz Turkler iyi insanlariz. Mazlumdan yana olmayi severiz. Yakinimizdaki birisi hasta oluverse mesela, akan sular durur. Her zaman hasta olanin yakinimiz olmasi da gerekmez.
Acima huyumuzu bir degerlendirelim. Insanlik sinirlari icinde evet insanlara aciyalim, yardim edelim. Ama is dunyasinda acima olmaz. Is baska dostluk baskadir. Yetismesi gereken raporlar, sunuslar, stratejik planlar, seyahatler, urun lansmanlari, fiyatlar... Hayat devam eder. Odevini yapmayan ogrenci hasta oldu diye affedilmez, odevi yine onun sorumlulugu... Raporu yetistiremeyen calisan da oyle...Mutlaka yapilacak...
Acimak ayri, affetmek ayri, sorumluluklar, odevler ayri...
Yani konuyu suraya getirmeye calisiyorum. Insanlar hasta oldu diye hemen aciyip, hemen yumusayip, yelkenleri indirmeyelim. Bu huyumuzu degistirelim. Vah efendim cok calismis da hastalanmis demeyelim... Uyumayalim. Uyutulmayalim. Her mevkideki insanlar kendine bakacak, isini yapacak... Kaytarmaca yok...
Bunu konuda neden mi yazdim? Canim sozumuz "meclis"ten iceri :)))))))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder