Heybeli Ada rüya gibi bir yer... Ben vuruldum buraya...Sokaklarına, evlerine, herşeyine...
Vapurdan inince bu ufak, sıcak meydan karşıladı beni... Girdim ve sola doğru döndüm... Başladım dolaşmaya... Askeriyeye gelince sağa döndüm, yokuş çıktım, yokuş indim.. Aynı noktaya geldim.. Kahveye oturdum. Türk kahvemi içtim.
Bir sokakta yanyana "Bizim Ev", "Beyaz Ev", "Pembe Ev" isimli çok güzel evler vardı. Yanlarında İsmet İnönü evi vardı ama bugün ziyaret günü değildi dolaşamadım. Biraz ilerisinde de Kültür Bakanlığı'na ait kütüphane var... Ama uzun yıllardır kullanılmamış gibi... Kapısını da telle bağlamışlar zaten...
Bu evin fotosunu çekerken, torununu seven bir amca "bak abla bizim evi çekiyor" dedi... Ev çok güzel... Ama sadece yazları geliyorlarmış... Kışın torun baktıkları için İstanbul'a dönüyorlarmış... Torunlar büyüyünce temelli gelecekmiş buraya... İzmir'den geldik dedim... Orası da çok güzel.. Buraları aratmaz dedi :))
Bizim rüya gibi dediğimiz sokaklarda, evlerde insanlar hayatlarını geçiriyorlar... Bu kadar güzelliğin içinde, doğayla barışık, dost insanlar yetişiyordur diye düşündüm...
Dönüş için vapura binmeden önce son poz...Adalar'a bayıldım.. Ayrı bir atmosfer var burada...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder