Gecenin bu saatinde blog yazmış, pes artık demeyin...
Bazen aklıma gelenleri ertelemeden içimi boşaltmak ihityacım oluyor...
Üşenmiyorum, bilgisayarı açıyorum, blogger'ı açıyorum vs.. Neyse, bunlar önemli değil...
Hrant Dink'in katil zanlısı yakalandı.
Tüm gün TV'lerden yayınlanan güvenlik kamerası görüntülerinden babası teşhis etmiş. Emniyetle temasa geçmiş. Çocuğun Trabzon'lu olduğu ortaya çıkmış... Şu saatlerde İstanbul'dan Trabzon'a giderken Samsun'da yakalanmış.
Görüntülerdeki "BEYAZ BERE" yanındaymış...
Suç aleti "SİLAH" yanındaymış...
Cinayeti işleyip evine dönüyordu demek ki...
Çok kolay çözüldü gibi geldi bana...
Yine komplom geldi herhalde.
Çocuğum sen hiç Amerikan polisiye filmi seyretmedin mi?
Ne bileyim CSI Miami falan da mı görmedin?
O filmlerde cinayetten sonra (hele ki bu kadar önemli bir olay!) suç aletlerini atıveriyorlar. Kılık kıyafeti hemen değiştiriyorlar. Ben BERE'nin hatırası vardı herhalde atamadı diye düşündüm. Silah da yadigar mıdır nedir?
Tövbe estağfurullah ama 32 saatte jet hızıyla çözüldü olay... (Yanlış anlaşılmasın. Çözülmesinden yanayım tabi ki. Keşke, her konunun üzerine böyle gitseler!)
Neyse neyse, neden hemen blog yazdığımı anlatacaktım...
Sayın İstanbul Valisi bir tek bana teşekkür etmedi...
Nasıl üzüldüm?
Nasıl teessüf ettim?
Nasıl üzüntülere gark oldum?
Sayın İstanbul Valisi, zanlının yakalandığına dair haberi basın toplantısı ile TV'lerin son dakika yayınlarıyla duyurdu... Bilgi verdi.
Ama kardeşim;
Tamam kapsamı, boyutları, içeriye dışarıya yansımaları çok önemli bu konunun failini 32 saatte buldunuz çıkardınız...
Zaten bu göreviniz...
Ne demeye herkese teşekkür edip, işin cılkını çıkardınız?
Tamam emeği geçen herkesi motive etmek, minnetini ifade etmek iyi bir davranış. Ama daha yakalanma haberini verirken, yani daha dakka bir şeklindeyken teşekkür etmediğiniz bir uçan kuş, bir de ben kaldım...
Bu kadar teşekkür ortaya dökülünce haberin özünü kaçırdım...
Atkılı düğünde miyim, sahnede selam veren assolisti mi dinliyorum, nerdeyim şaşırdım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder