Bugün yaşadığım olayları taze taze aktarayım... Aktarayım ki insanlığın kapı ayakta durduğunu anlayalım.
1- Ben bir derneğe üyeyim. Yeni üye oldum. 1-2 ay oldu. Derneği, çalışma komisyonlarını anlamaya çalışırken, yıllık olağan Genel Kurul Toplantısı tarihi belli oldu. Ben de yıllık raporu yazmaya gönüllü oldum. Rapor, sunuş falan hazırlamaya alışkın olduğumdan beni zorlamadı. Bir de sunuş hazırladım. Dernek yönetimi teşekkür ettikçe, ben ezildim. Emeğime, gayretime gösterdikleri saygı ve şükran bana çok şey düşündürdü. Hepimiz iş hayatında olduk. Arada istisnaları saymazsak, teşekkür eden insanlara hasret çalıştık. İşte biz, bu iş hayatından uzaklaşınca, birey olduğumuzu hatırlayınca, gönüllü çalışanlarla beraber olunca insanlığımızı tekrar hatırladık. Çok şükür ki unutmamışız...
2- Bugün eve dönüyorum. Orta yaşlı bir hanım bana adres sordu. Yeni olduğumu o adresi bilmediğimi söyledim. Hanım neden arıyormuş biliyor musunuz? Evine fatura mektubu gelmiş. Ama yanlış adres. Faturanın sahibinin telefonu kesilmesin, problem olmasın diye kadıncağız sokaklarda adres soruyor. Şu iyi niyete, şu düşünceli harekete bakar mısınız?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder