Bu topraklardan lider gerçekten artık çıkmıyor galiba... Ben 37 yaşımdayım. Hala aynı parti liderleri dön-dolaş aynı yerdeler... Hayat değişiyor, gelişiyor... Bizler değişiyoruz, büyüyoruz... Hayatın dinamikleri değişiyor... Ama bunlar değişiyor mu? Hayır... Ben kaliteli, kültürlü, saygın, tarihimizi bilen, Atatürk devrimlerine bağlı, kafası çalışan, çalışkan insanları siyaset sahnesinde görmek istiyorum.. Ama benim yaşım bile bunu görmeğe yetmeyecek herhalde...
Nedir bu iştah, nedir bu açlık... Türkiye bu kadar zengin olunca bunların ağzı sulanıyor tabi... Geçen gün İstanbul'a gittik uçakla... Daha satılacak, imara açılacak, betonlaşacak öyle çooookkkk arazi var ki... Biz har vurup harman savuruyoruz, gerisi nasıl olsa var diye... Ama bakın diğer ülkelere herkes küçücük topraklara, su seviyesinin altında adacıklara hapsolmuş... Kimi kanallarla su seviyesinin üstüne çıkmaya çalışıyor, kimi denize havaalanı yapıyor, kimi imara açtığı yerlerde tarım için en değerli üst toprağı imardan önce alıyor değerlendirmek için...
Biz mi... Biz yüzyıllardır bakir olan güzelim koyları kime satalım da beton kule diksin diye yarışıyoruz...
Adam kültürsüz olunca, ailesinde aldığı eğitimde terbiyede biraz sanat, biraz kültür, biraz tarihe saygı olmayınca... Geriye sadece boş boş kükremek, uyuklamak, satıp-savmak kalıyor...
Yetmiyor... Kıyıda köşede kalmış eski liderler tekrar sahneye çıkıyor... Kendine sormaz mı acaba: "kardeşim sen partini zamanında %35'lerden indirdin, hatta meclis dışında bıraktın mı? Eeee ne demeye şimdi çıktın sahneye?"
Ama bunlardan çok var... Adamların kendine sormasına gerek var mı? Etrafında kurtar bizi diye bir sürü kalabalık... Alkış, şakşak... Onların kendine sormasını beklediğimiz soruyu aslında kendimize sormamız gerekiyor...
Günün fıkrası Nasreddin Hoca'dan:
Kaybolan dolunayları merak eden biri sorar:
-Hoca! Eski dolunayları ne yaparlar?
-Kırpıp kırpıp yıldız yaparlar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder