Yasim kirka yaklastikca,
saclarima kırmızı renkler atmaya basladım...
Kıyafetlerim de değişti...
Pantalondan eteklere, elbiselere döndüm...
Küpeler, kocaman yüzükler...
Saçlarımı ilk defa bu kadar uzattım...
Ağırbaşlı hatta sıkıcı renklerden de uzaklaştım...
Yumuşak renklere, ille de pembeye gider oldu elim...
Ben değiştim...
Bu değişimi de şöyle özetliyordum:
"Aysel Gürel olma yolundayım."
İşin şakasıydı elbette... Yani, değişimimin sonu o kadar renkli olmaz...
Güçlü bir kadındı açıkçası...
Dışardan bakıldığında tamamen şekil üzerine kurulu gibi duran, oysa olabildiğine şekilden uzak bir iç yaşam bana göre...
Yani, herkesin olması gibi, davranması gerektiği gibi davranmayan bir özgür ruh...
Kimin ne dediği, ne yaptığıyla ilgilenmeyen, kendi gönlüne göre davranan, giyinen, söyleyen ve o özel şarkılarıyla söyleten...
Öldü... Ardında binlerce renkli inci bıraktı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder